حکمرانی رفاه عمومی

الگوی حکمرانی رفاه عمومی در ایران

نویسندگان:

نادعلی الفت پور، مرتضی موسی خانی، کرم اله دانش فرد، مهدی ایران نژاد پاریزی

چکیده:

 زمینه و هدف در کشورهای توسعه یافته, یکی از هدف های مهم سیاستگذاران اقتصادی ارتقای کیفیت, استاندارد و سطح رفاه زندگی در جامعه است. هدف این پژوهش ارایه الگویی است که منجر به ارتقای کیفی رفاه عمومی در نظام حکمرانی کشور گردد. روش پژوهش مطالعه حاضر پژوهشی ترکیبی (کیفی-کمی) است که در سال 1399 انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها در بخش کیفی, از مصاحبه های اکتشافی بر مبنای تحلیل تم و در بخش کمی از پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل بخش کیفی با استفاده از نرم افزار MAXQDA 18 و در بخش کمی از نرم افزارهای SPSS 22 و Smart PLS 2 انجام گردید. جامعه در روش کیفی شامل خبرگان و صاحب نظران حوزه سیاستگذاری و رفاه اجتماعی بود و از نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی استفاده شد که جمعا 18 مصاحبه انجام شد. جامعه آماری در روش کمی 150 نفر از مدیران وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بودند که براساس فرمول کوکران (108) نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها در بخش کیفی بعد از ثبت داده های ناشی از مصاحبه ها, 99 شاخص اولیه شناسایی شد. پس از کدگذاری به روش تحلیل تم, 69 شاخص, 8 بعد (سرمایه اجتماعی؛ سیاست ها و خط مشی گذاری عمومی؛ محیط داخلی و بین المللی؛ مشارکت و مدیریت عمومی؛ شفاف سازی در اداره امور؛ امنیت اجتماعی؛ سلامت اجتماعی؛ کیفیت حکمرانی رفاه عمومی) و 5 مولفه (عوامل علی, مداخله ای, زمینه ای, راهبردها و پیامدها) تایید گردید و به ایجاد مدل حکمرانی رفاه عمومی بر مبنای تحلیل تم منجر شد. نتایج بخش کمی نشان داد, ابعاد سیاست ها وخط مشی گذاری عمومی و سرمایه اجتماعی بر ابعاد محیط داخلی و بین المللی, مشارکت و مدیریت عمومی و همچنین بعد شفاف سازی در اداره امور تاثیر دارند. همچنین بر ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی تاثیر گذارند و ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی نیز بر کیفیت حکمرانی رفاه عمومی تاثیر می گذارند. نتیجه گیری از الزامات استقرار و بهبود شرایط حکمرانی رفاه عمومی در ایران توجه به 8 بعد و 69 شاخص استخراج شده در این مدل خواهد بود.