مسیر شغلی

آسیب شناسی اخلاقی برنامه‌ریزی مسیر شغلی با رویکرد عملکرد بالا و ارائه‌ی الگوی مناسب

نویسندگان:

خلیل شمس، عبدالخالق غلامی، کرم اله دانش فرد، علی پیرزاد

چکیده:

زمینه: هر سازمانی برای پیشرفت نیازمند برنامه ­ریزی است و برنامه ­ریزی مسیر شغلی در این زمینه از اهمیت بالایی برخوردار است. از این ­رو، هدف پژوهش حاضر آسیب­ شناسی اخلاقی برنامه‌ریزی مسیر شغلی با رویکرد عملکرد بالا و ارائه‌ی الگوی مناسب در منطقه ده عملیات انتقال گاز ایران بوده است. روش: پژوهش حاضر کاربردی و با رویکردی آمیخته (کیفی و کمی) انجام گرفت. در بخش کیفی از تئوری­ داده ­بنیاد استفاده شد. جامعه شامل خبرگان (مدیران و کارشناسان) حوزه برنامه­ ریزی شغلی در منطقه ده عملیات انتقال گاز ایران بود که از میان آنها 15 نفر به شیوه گلوله ­برفی و تارسیدن به اشباع به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ­ساختاریافته بود و داده­ ها با روش­های کدگذاری و نرم ­افزار Maxqda ارزیابی شدند. در بخش ­کمی روش توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارشناسان منطقه ده عملیات انتقال گاز ایران بود که از میان آنها با روش تصادفی 350 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساختۀ بخش کیفی بود و داده ها با تکنیک معادلات ­ساختاری و نرم ­افزار LISREL مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در بخش کیفی 132 شاخص در 37 مقوله شناسایی و مدل تحقیق تدوین شد. نتایج بخش کمی نشان داد  بار عاملی عوامل­ علی بر مقوله اصلی  74/0 و آماره تی آن 75/9 به دست آمده است، بار عاملی عوامل­ زمینه ای بر راهبردها 56/0 و آمار تی آن  10/2 است. بار عاملی عوامل­ مداخله­ گر بر راهبردها 59/0و آماره تی آن 06/2،  بار عاملی مقوله اصلی بر راهبردها 52/0 و آماره تی آن 07/6 محاسبه شده است. در نهایت بار عاملی راهبردها بر پیامدها 87/0 و آماره تی ان 06/9  به دست آمده است.  بنابراین می توان گفت مدل تحقیق  مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری : چنانچه برنامه ریزی مسیر شغلی با عدم مدیریت اخلاقی صحیح مسیری اشتباه را بپیماید، نارضایتی و دلسردی کارکنان و مدیران لایق، عدم شایسته سالاری، کاهش انعطاف پذیری سازمانی و ....  و در نهایت کاهش راندمان سازمان قابل پیش بینی ترین نتیجه خواهد بود.